Konuşamayışın Şiiri

Unutmayı hatırlamak için
Konuşmayı denedi bir gün
Bir baktı ki içi susmuş
Unutamadı

Nefret etmeyi sevmek için
Avcı kuşları izledi
Avcıların güzelliğine dalmış birden
Sevdi sadece

Bir kere de pişman olmayı denedi
Güvendi, yenildi, ağladı, aldatıldı
Öncesinde gülümsediğini hatırladı sonra
Pişman olamadığı için tekrar gülümsedi

İnsanların susamayışına üzüldü ama aslında konuşamayışına
Sonra bir müzik açtı ve bir kadeh doldurdu
Sustular sonra karşılıklı
Konuşamayacak kadar sustular

Yalanlar aklına düştü bir gün
Sonra kimlere yalan söylediğini düşündü
Ve iyi bir insan olmak için o insanlardan vazgeçmeye karar verdi
Yalanlarından vazgeçmek niyetine

Sonra bir gün, büyüyünce, bir yola çıktı
Yol bitmedi
O yol kenarında gözüne batan ışıklara bakıp gülümsedi
Çok gülümsedi, ama yol bitmedi

Merak edenler oluyordu nasıl böyle umarsız olduğunu
İşte o hep susup gülümsemeye karar vermişti